پلاستیک ها معمولا تحت تاثیر نور، حرارت و اکسیژن دچار افت خواص یا به اصطلاح پیرشدگی شده که موجب تغییراتی چون افت سفتی، انعطاف پذیری، تغییر رنگ و ... می شوند. فرایند تولید پلیمر ها همراه با حرارت ، تنش های برشی و همچنین اکسیژن است که همگی سبب تسریع پیرشدگی پلیمرها می شوند.
به منظور ایجاد پایداری حرارتی و جلوگیری از تخریب حرارتی پلیمر در حین فرآیند و درطول مدت زمان مصرف کاربرد دارد. این مستربچ اثر خود را از طریق پایدارسازی رادیکال های مخرب تولیدی بر اثر گرما و نور اعمال می کند .
استفاده از افزودنی آنتی اکسیدانت سبب مقاوت پلیمر در برابر حرارت، اکسیژن و تنشهای وارد شده بر مذاب پلیمری و حفظ خواص پلیمر می گردد.
آنتی اکسیدانت ها به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم میشوند، دسته نخست حین فرایند تولید کارایی داشته و دسته دوم پس از فرایند تولید فعال شده و فعالیت می کنند.
از آنتی اکسیدانت ها در صنایع فیلم و بسته بندی ، فیلم های کشاورزی و گلخانه، صنایع لوله بیشتر استفاده می شوند
